กลั่นกรองจากใจ...โดย แสนดี
ลิบลิบ แสนไกล ขอบฟ้า
ไกลตา เพ่งมอง อยากเห็น
เล็กเล็ก หรี่หรี่ ยากเย็น
ณ เส้น ขอบฟ้า บางเบา
ร้องเรียก เพรียกหา อยู่ไหน
โอ้ใจ โอ้หนอ หมายเฝ้า
เกินเอื้อม สุดคว้า ดั่งเงา
โศกเศร้า น้ำตาริน หลั่งนอง...
.............................................
กรวดหิน ดินทราย รายล้อม
พรั่งพร้อม รวมด้วย สายน้ำ
ขุนเขา ฟากฟ้า เย็นย่ำ
ชุ่มฉ่ำ สายฝน โปรยปราย
กอหญ้า ดอกไม้ สายลม
ชวนชม น่ามอง หลากหลาย
ยามเย็น ลมพริ้ว ช่างสบาย
มากมาย ธรรมชาติ งามตา...
..............................................
ข้างกาย เปล่าว่าง โหยหา
ลำพัง คนเดียว ตลอดเวลา
ไขว่คว้า ตามหา อยากมี
อยากมี ข้างข้าง คนเคียง
อยากเพียง มีใคร ตรงนี้
อยากแค่ มีใคร คนดี
คนที่ ดูแล ห่วงใย...
..............................................
เสียงเพลง แผ่วแผ่ว แว่วดัง
น่าฟัง ไพเราะ เสนาะหวาน
แว่วแว่ว แผ่วดัง กังวาน
ขับขาน กล่อมเกลา บรรเลง...
................................................
มืดอับ มิดแสง ให้สลัว
ค่ำนี้ มืดนัก น่ากลัว
ฟ้ามัว ใจหมอง โศกตรม
โอ้เอย ใจข้า มันร่ำร้อง
หลั่งนอง น้ำตาไหล ให้ขื่นขม
ฟ้ายิ่งโศก ใจยิ่งเศร้า ช้ำระบม
ดิ่งลึกจม ธารน้ำตา ให้เปียกปอน...
................................................
ดูหวานหอม เหมือนสุขล้น คนใฝ่หา
แต่ใครเล่า เขาจะรู้ มันลวงตา
ภาพมายา ดูเหมือนรัก ล้วนแสร้งทำ
เคยบ้างไหม อ้างว้างแท้ ในหมู่มิตร
แม้นเพื่อนคิด ก็หายาก ช่างน่าขำ
สังคมนี้ มิตรภาพ แฝงเงื่อนงำ
มันลึกล้ำ จิตใจคน ยากหยั่งเอย...
..............................................
ใครจะเชิด จะดูถูก ก็ช่างเขา
ใครจะมอง ว่าต่ำต้อย ใช่เรื่องเรา
อย่าเก็บเอา คำร้ายร้าย มาใส่ใจ
มองเถิดมอง อยากจะมอง ก็จงมอง
ใช่จะหมอง เพราะถูกมอง เสียเมื่อไหร่
มองแล้วเยาะ ยิ้มเย้ยหยัน ปล่อยมันไป
เก็บใส่ใจ ก็รกใจ ใช่เรื่องดี...
................................................
อันใจคน วกวน จนซับซ้อน
ไม่แน่นอน แปรเปลี่ยน แสนสับสน
มิอาจหลุด เวียนว่าย ในวังวน
หลากหลายหน วันเวลา ธาราใจ
หวังให้ใจ สงบนิ่ง เห็นจริงแท้
หวังจะแก้ ปรับเปลี่ยนใจ ได้ไฉน
อันใจคน ซุกซนยิ่ง กว่าสิ่งใด
จะฉุดไว้ ให้แน่นิ่ง ยากจริงเอย...
.................................................
เช้าตื่นนอน เสียงไก่ขัน แสงแดดจ้าใจเปิดตา มองโหยหา อยู่แห่งไหน
ออกจากบ้าน ไปทำงาน ตามกันไป
ความสุขไซร้ อยู่แห่งใด ใจยังรอ
เย็นเข้าบ้าน ปิดตาหลับ เปิดใจฝัน
มายานั้น มันสวยงาม ตามจะขอ
หลับแล้วฝัน มายานั้น มันอ้อล้อ
คิดว่าพอ สุขหลอกหลอก ยามปิดตา
สะดุ้งตื่น ยังเวียนว่าย ตะกายโลก
ยังคงโศก ในวันเศร้า เหงาหนักหนา
ยังคงร้าย ในวันรบ ไม่สบอุรา
ยังคงหา สุขแห่งใจ ไม่สิ้นเอย...
...............................................
No comments:
Post a Comment